Temat goroący – zwłaszcza przed euro2012. Sytuacja wygląda następująco: 29 maja 2012 roku, godzina 6:20 rano. Przyjeżdżam na parking nad dworcem głównym w Krakowie. Parkuję. Schodzę do jednej (!) kasy biletowej. Stoję w krótkiej kolejce, proszę o miejscówkę – dowiaduję się że miejsc w pociągu IC z Krakowa do Warszawy (6:45) nie ma. Wiem już że będę musiał “polować” na miejsce w “WARSie”. Udaje się. Mam miejsce w WARSie. Krótko po ruszeniu pociągu po wagonie kelner roznosi kartę dań. Widzę jak współtowarzysze podróży (niedoli) biorą i dziękują. Potem bez zainteresowania odkładają na miejsce – bo wszyscy siedzimy tutaj dlatego, że nie ma miejsc w wagonach. Kelnej podchodzi do mnie, wręcza mi kartę dań. Ja mu odpowiadam mniej więcej:
- dziękuję ale wie Pan co, nie będę udawał, nie jestem głodny, siedzę tutaj bo nie ma gdzie indziej miejsca.
Pan mi odpowiada:
- oczywiście, tylko gdy przyjdzie ktoś aby skonsumować będzie Pan musiał zwolnić miejsce
Zgadzam się.
Następnie Pan kelner odbiera zamówienia. Ja zamawiam kawę z ekspresu, białą (jest 
) oraz jakieś ciastko – Pan kelner proponuje jogurtowe – zgadzam się i tym sposobem jak się okazuje dopłacam 16 PLN.
Siedzę przy stoliku w WARSie, nie mam ochoty na kawę ani na ciastko, po mniej więcej 45 minutach przychodzą konduktorzy. Sprawdzają bilety. Pytam jednego z nich:
- Proszę Pana, kto personalnie w u was odpowiada za długość składów?
On mi odpowiada z nieukrywaną złością:
- Wojciech Partyka – na Grójeckiej w Warszawie!
Sprawdzam w internecie – faktycznie – jest taki pracownik PKP Intercity – Pan Wojciech Partyka jest członkiem zarządu PKP Intercity.
Mam zamiar napisać do Pana Wojciecha Partyki pismo z pytaniem czy jest świadom tego, iż w pociągach brakuje miejsca oraz czy ma zamiar i jak rozwiązać ten problem.
Może przyłączycie się do tego pytania?
